شعر و نیایش دکتر

نیایش خواستن است . خواستن انسانی که از آنچه دارد خوشنود نیست و در آنچه که هست رنج می برد . به عبارت دیگر نیایش طرح خواستها و ایده آلهای متعالی و " برتر از آنچه که هست انسانی " است که از بودن رنج می برده و به شدن گرایش دارد .

این است که میتوان نیایش را " شکایت از واقیعت و خواستن حقیقت " خواند . و نیایشگر را شورشی زمان . زیرا هر کسی چیزهایی را می خواند که ندارد و در عین حال به وضع موجودیش قانع نیست .

به نظر من (دکتر علی شریعتی ) : هر که بیشتر از آنچه دارد بخواهد و بیشتر " در آنچه هست "

احساس تشنگی و رنج بکند پویا تر است و بهمین نسبت انسان تر ، چه کسی که در روزمرگی و زندگی مصرفی و لذت ببودن خویش افتخار می کند و کسی که پایگاه انسانی عمیق خود را در " کائنات " نمی داند ، به رکود خو کرده است و از وضع خویش آگاه نیست .

یعنی او دیگر انسان نیست ...

 

نیایش های شهید دکتر شریعتی

خدایا به من تقوای ستیز بیاموز تا در انبوه مسؤولیت نلغزم و از تقوای پرهیز مصونم دار تا در خلوت عزلت نپوسم.

خدایا رحمتی کن تا ایمان، نام و نان برایم نیاورد، قوتی بخش تا نانم را و حتی نامم را در خطر ایمان افکنم تا از آنها باشم که پول دنیا را می گیرند و برای دین کار می کنند نه از آنها که پول دین را می گیرند و برای دنیا کار می کنند.

خدایا مرا از فاجعه ی پلید مصلحت پرستی که چون همه کس گیر شده است وقاحتش از یاد رفته و بیماری ای شده است که از فرط عمومیتش هر که از آن سالم مانده باشد بیمار می نماید، مصون بدار تا به رعایت مصلحت، حقیقت را ذبح شرعی نکنم.

خدایا عقیده ی مرا از دست عقده ام مصون بدار.

خدایا به من قدرت تحمل عقیده ی مخالف را ارزانی کن.

خدایا مرا همواره آگاه و هوشیار دار تا پیش از شناختن درست و کامل کسی یا فکری، مثبت یا منفی قضاوت نکنم.

خدایا شهرت «منی» را که می خواهم باشم قربانی «منی» که می خواهند باشم نکن.

خدایا خودخواهی را چندان در من بکش تا خودخواهی دیگران را احساس نکنم و از آن در رنج نباشم.

خدایا مرا به ابتذال آرامش و خوشبختی مکشان. اضطراب های بزگ، غم های ارجمند و حیرت های عظیم را به روحم عطا کن.

لذت ها را به بندگان حقیرت بخش و دردهای عزیز را به جانم ریز.

خدایا به من زیستی عطا کن که در لحظه ی مرگ، بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است، حسرت نخورم و مردنی عطا کن که بر بیهودگی اش، سوگوار نباشم. بگذار تا آن را من، خود انتخاب کنم، اما آنچنان که تو دوست داری.

خدایا توفیق تلاش در شکست، صبر در ناامیدی، رفتن بی همراه، جهاد بی سلاح، کار بی پاداش، فداکاری در سکوت، دین بی دنیا، مذهب بی عوام، عظمت بی نام، خدمت بی نان، ایمان بی ریا، تنهایی در انبوه جمعیت و دوست داشتن بی آن که دوستم بدارند را روزی ام کن.

 

«قسمت هایی از این متن برایم جالب و تامل برانگیز بود. اما همه ی آن را نوشتم تا نقصانی بر آن وارد نکرده باشم.»

 

خدایا همواره تو را سپاس می گذارم که هر چه در راه و در اراه پیام تو پیشتر می روم و بیشتر رنج می برم ، آنها که باید مرا بنوازند می زنند، آنها که باید همگام باشند سر راه هم می شوند، آنها که باید حقشناسی کنند حق کشی می کنند، آنها که باید دستم را بفشارند سیلی میزنند، آنها که باید در برابر دشمن دفاع کنند پیش از دشمن حمله می کنند و آنها که باید برای سمپاشی های بیگانه ستایشم کنند تقویتم کنند امیدوارم کنند و تبرئه ام کنند سرزنشم می کنندتضعیفم می کنند، نومیدم می کنند متهمم می کنند. تا در راه تو از تنها پایگاهی که چشم یاری یی دارم و پاداشی ، نومید شوم، چشم ببندم، رانده شوم ... .

تا تنها امیدم تو شود، چشم انتظارم تنها بر روی تو باز ماند، تنها از تو یاری طلبم از تو پاداش گیرم، در حسابیکه با تو دارم شریکی دیگر نداشته باشم، تا تکلیفم با تو روشن شود. تکلیفم با خودم معلوم گردد تا حلاوت اخلاص را که هر دلی اگر اندکی چشید هیچ قندی در کامش شیرین نیست بچشم. خدایا اخلاص! خدایا اخلاص!

 

 

شعري كه دكتر شريعتي در مورخه 5/12/35 سروده است :

                                                      با لاله كه گقت ...       

از ديده بجاي اشك خون مي آيد                 دل خون شد و از ديده برون مي آيد

دل خون شد از اين غصه كه از قصه عشق        مي ديد  كه آهنگ فسون مي آيد

مي رفت و دو چشم انتظارم بر راه                  كان عمر كه رفت باز چون مي آيد

با لاله كه گفت حال مارا كه چنين                    دلسوخته و غرقه به خون مي آيد

كوتاه كن اين قصه جانسوز اي شمع                    كز صحبت تو بوي جنون مي آيد

 

دکتر شریعتی :

       کاش در دنیا سه چیز وجود نداشت :

                               غرور - دروغ و عشق

                                       انسان با غرور می تازه

                                                   با دروغ می بازه

                                                       و با عشق می میره.

 

 

خواستم که بگويم: فاطمه دختر خديجه بزرگ است. ديدم که فاطمه نيست.

خواستم که بگويم: فاطمه دختر محمد (ص) است. ديدم که فاطمه نيست.

خواستم که بگويم: فاطمه همسر علــی است. ديــــدم که فاطمه نيست.

خواستم که بگويم: فاطمه مادر حسنيــن است. ديدم که فاطمه نيست.

خواستم که بگويم: فاطمه مادر زينب است. باز ديدم که فاطمه نيست.

نه اينها همه است و اين هــمه فاطمه نيست؛ فاطمه، فاطمه است.

 

خدا٬ انسان وعشق؛

اين است "امانتي" كه بر دوش آدم٬ سنگيني مي كند

واين است آن "پيماني"

كه در نخستين بامداد خلقت با خدا بستيم٬

و "خلافت" او را در كوير زمين تعهد كرديم.

ما براي همين "هبوط" كرديم٬ و این چنین است

که به سوی او باز می گیردیم

            دکتر علی شریعتی

كاش آسمان حرف كوير را مي فهميد و اشك خود را نثار گونه هاي خشك كوير مي كرد.

كاش دلها آنقدر خالص بودند كه دعا ها قبل پائين آمدن دستها مستجاب مي شدند.

كاش مهتاب با كوچه هاي تاريك شب آشنا تر بود.

كاش بهار آنقدر مهربان بود كه باغ را به دست خزان نمي سپرد.

كاش در قاموس غصه ها ، شكوه لبخند در معني داغ اشك گم نمي شد.

كاش مرگ معناي عاطفه را مي فهميد

كاش كاش كاش

 

خدایا به من توفیق تلاش درشکست ،صبردر نومیدی،

رفتن بی همراه،تنهایی در انبوه جمعیت و

دوست داشتن بی آنکه دوست بداند به من عطا کن.... 

دکتر علی شریعتی

ای‌ خداوند!

به‌ علمای‌ ما مسوولیت

و به‌ عوام‌ ما علم‌ و به دینداران ما دین 

و  به‌ مومنان‌ ما روشنایی‌ و به‌ روشنفکران‌ ما ایمان‌

و به‌ متعصبین‌ ما فهم‌ و به‌ فهمیدگان‌ ما تعصب

و به‌ زنان‌ ما شعور و به‌ مردان‌ ما شرف‌

 و به‌ پیران‌ ما آگاهی‌ و به‌ جوانان‌ ما اصالت

‌و به‌ اساتید ما عقیده‌ و به‌ دانشجویان‌ ما نیز عقیده

 و به‌ خفتگان‌ ما بیداری‌ و به‌ بیداران‌ ما اراده

و به نشستگان ما قیام‌ و به‌ خاموشان‌ ما فریاد

 و به‌ نویسندگان‌ ما تعهد و به‌ هنرمندان‌ ما درد و به‌ شاعران‌ ما شعور

و به‌ محققان‌ ما هدف‌ و به مبلغان ما حقیقت 

و به‌ حسودان‌ ما شفا و به‌ خودبینان‌ ما انصاف‌

و به‌ فحاشان‌ ما ادب‌

و به‌ فرقه‌های‌ ما وحدت‌

و به مردم ما خود آگاهی

و به‌ همه‌ ملت‌ ما همت‌ تصمیم‌ و استعداد فداکاری‌ و شایستگی‌ نجات‌ و عزت‌ ببخشا.

 

خدایا: خودخواهی را چندان در من بکُش ، یا چندان برکش

تا خودخواهی دیگران را احساس نکنم و از آن در رنج نباشم.

 

خدایا: به مذهبی ها بفهمان که:

آدم از خاک است.

بگو که:

یک پدیده مادی نیز به همان اندازه خدا را معنی می کند که یک پدیده غیبی،

در دنیا همان اندازه خدا وجود دارد که در آخرت.

و مذهب اگر پیش از مرگ به کار نیاید ، پس از مرگ به هیچ کار نخواهد آمد.

                                                           «دکتر علی شریعتی»

                                                                   (نیایش)

 

نظرات شما عزیزان:

»  نوع مطلب : <-PostCategory->
»  نوشته شده در دو شنبه 9 آبان 1390برچسب:,

توسط اهورا | لينك ثابت |